Kapadokya'daki Gümüşler Manastırı, 8-12. yüzyıllar arasında ana kayaya oyulmuş, iyi korunmuş bir mimari harikasıdır. Avlu duvarları 14 metre yüksekliğe ulaşan merkezi bir avluya, bir kiliseye, yeraltı alanlarına ve diğer bağlantılı yapılara sahiptir. Manastır, mezarlıklar, süslü sütunlar, mezarlar ve beşik tonozlu bir giriş alanı gibi çeşitli unsurlar içermektedir. Kilisenin içi, Deisis sahnesi, İncil yazarları, kilise babaları ve çeşitli sanatçıların eserleri dahil olmak üzere farklı sahneleri ve figürleri sergileyen duvar resimleriyle süslenmiştir. Kilise resimlerinin ikonografi ve üsluplarına göre 11.-12. yüzyıllara ait olduğu tahmin edilmektedir ve bu tablolarda Kapadokya'da yaygın olarak bulunmayan av sahneleri ve hayvanların benzersiz tasvirleri yer almaktadır. Kendinizi eski zamanların mistik cazibesine kaptırabilirsiniz. Bir uçurumun kenarına oyulmuş bu yeraltı tapınağı, erken dönem Hıristiyan mirasının hikayelerini fısıldıyor. Manastırın sessiz şapellerinde, asırlık inancın bir kanıtı olan freskler bulunur ve taş koridorları hayranlık uyandırır. Manastırın sakin girintileri yemyeşil bir bahçeye bakmaktadır ve fısıltılarla okunan dualar ve ilahiler günümüzde de yankılanmaktadır.

Andabalis, Adualis ve Ambabalis olarak adlandırılan yerleşim, Geç Antik Çağ'da İstanbul'u Kilikya'ya ve Kutsal Topraklara bağlayan yol üzerinde konumlanmış bir askeri garnizondur. Efsaneye göre, Büyük Konstantin'in annesi Helena, 4. yüzyıldaki hac ziyareti sırasında bölgede kiliseler inşa etmiştir. Niğde'ye 8 km uzaklıkta bulunan Konstantin ve Helena Kilisesi'nin, muhtemelen orijinal kilisenin yakınında, 5. veya 6. yüzyılda inşa edildiğine inanılmaktadır. Kilise, 5. veya 6. yüzyıllardan kalma Doğu Roma mimarisinin karakteristik özelliği olan üç nefli ve tek bir apsisli erken bazilika tasarımına sahiptir. Türkiye Kültür Bakanlığı.